Barbakan Oddział Muzeum Krakowa

Średniowieczna fortyfikacja miejska Krakowa, powstała w końcu XV wieku, tj. w czasie największego zagrożenia dla państwa ze strony Wołochów, Tatarów i Turków. Jak podają informacje z Kodeksu Baltazara Behema, finansowaniem zajął się w tych czasach sam król Polski, Jan Olbracht.

Barbakan to współcześnie zabytek architektury obronnej. Zbudowany na planie niepełnego koła, pierwotnie był połączony specjalnym przejściem z Bramą Floriańską. Jego pierwsze wymiary różniły się od tych podziwianych dzisiaj. Fosa otaczająca Barbakan musiała na skutek rozbudowy miasta zostać stopniowo zasypywana. Architektura Barbakanu obejmuje również jego podziemia, tj. chodnik, który umożliwiał wydostanie się z fortecy poprzez wodę. Solidny materiał, z którego wykonano ściany oraz ich grubość, od ponad 3 m do ok. 45 cm, dawały obronę członkom załogi, poczucie bezpieczeństwa miastu. Charakterystyczne rozmieszczenie 130 strzelnic w szachownicę w czterech kondygnacjach oraz przystosowanie ich do użycia broni palnej, pozwalała obrońcom fortecy pokryć ogniem cały teren przedpola.

Barbakan w Krakowie z czasem zaczął nosić miano Bramy Chwały (Porta Gloriae), ponieważ zgromadzona przy niej ludność miejska witała najznakomitszych gości, a przejście przez nią monarchy oznaczało objęcie nad miastem władzy. Przez Barbakan ciągnęły się również pochody koronacyjne i kondukty pogrzebowe monarchów polskich. Wszystko to dzięki położeniu fortecy przy tzw. Drodze Królewskiej, razem z Bramą Floriańską, ulicą Floriańską, Rynkiem Głównym, ulicami Grodzką, Senacką, Kanoniczą i wieńczona Wawelem.  Barbakan był twierdzą prawie nie do zdobycia, służył obrońcom miasta Krakowa i polskości. W roku 1587 z Barbakanu z powodzeniem odparto atak wojsk Maksymiliana Habsburga – pretendenta do tronu polskiego, a w roku 1768 służył w walce z wojskami rosyjskimi.

Zachowany i udostępniany zwiedzającym dostarcza wielu cennych informacji o zarysie historycznym fortyfikacji krakowskich. W wakacje w obiekcie odbywają się imprezy pod hasłem „Średniowiecze da się lubić”, których uczestnicy zapoznają się z życiem codziennym średniowiecznego miasta w różnych jego odsłonach: rzemiosła, kultury materialnej i niematerialnej.