Twoje źródło informacji o ciekawych atrakcjach i wygodnych noclegach w Polsce.
Nadano mu rangę „Pomnika Historii Narodu Polskiego”.
Prawnie Muzeum zaczęło funkcjonować od 1 stycznia 1969 roku.
Otrzymało ono wówczas nazwę „Muzeum Początków Państwa Polskiego na Lednicy”.
Początkowo było ono pod opieką Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie ale już od 1 stycznia 1970 roku przeszło pod bezpośrednią opiekę Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu, stając się placówką autonomiczną „bezpośrednio podporządkowaną i finansowaną przez Wydział Kultury PWRN w Poznaniu”.
W 1975 roku zarządzeniem Wojewody Poznańskiego z dnia 14 sierpnia, po powstaniu muzeum w Gnieźnie, pierwotną nazwę muzeum lednickiego zmieniono na „Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy” z mocą jej obowiązywania od 1 stycznia 1975 roku. Pod tą nazwą funkcjonuje do dziś.
Ze skromnego początkowo ośrodka w krótkim czasie rozwinęło się ono w jedno z największych muzeów na otwartym powietrzu — skansenów — na ziemiach polskich. Pierwotnie opiekowało się ono tylko ruinami na wyspie Jeziora Lednica, później dołączono do niego całą jego otulinę a następnie gród z reliktami zabudowy architektonicznej w Gieczu (od 1984 roku), potem wielki gród w Grzybowie koło Wrześni (od 1997 roku), a ostatnio też grodzisko w Radzimiu koło Murowanej Gośliny (badania muzeum od 2002 roku; pracownia muzeum od 2006 roku).
Opiekuje się więc ono, pomijając Poznań i Gniezno, najważniejszymi obiektami dziedzictwa pierwszych Piastów.
W niedalekiej przyszłości może być ono powiększone o inny bardzo cenny obiekt z tego czasu.
Oprócz tego w jego strukturach organizacyjnych stworzono dział etnograficzny — obecnie Wielkopolski Park Etnograficzny w Dziekanowicach, któremu obok tworzonej od podstaw owalnicowej wsi wielkopolskiej obecnie podlega jeszcze kilka innych obiektów kultury ludowej, m.in. w Moraczewie, Rybitwach i Rogierówku. Jest to więc Muzeum, którego zadaniem jest ochrona dziedzictwa z różnych okresów naszych dziejów, od X/XI do 1. poł. XX wieku.
